De wereld is geschokt wanneer op 22 juli 2011 een dubbele aanslag met tientallen doden wordt gepleegd in Noorwegen, door welgeteld één man. Een aanslag is vreselijk, twee aanslagen ondenkbaar, maar dit alles in het 'rustige' Noorwegen? Dat kan niet. Maar toch. Op vreselijke wijze ontdekten de Noren plotseling dat ook zij vijanden hebben.
Eerst vond er een bomaanslag plaats in de regeringswijk van de Noorse hoofdstad Oslo en daaropvolgend een schietpartij op een politiek jeugdkamp op het eiland Utøya. De schietpartij eindigde met de arrestatie van de 32-jarige Anders Behring Breivik, die van beide daden werd verdacht en deze daarna ook bekende. Hij zei later Noorwegen te hebben willen beschermen tegen de sociaal-democraten, die 'het land met hun ruimhartige immigratiebeleid zouden hebben verraden'.
De bomaanslag
Om 15.26 uur vond een bomaanslag plaats in het Regjeringskvartalet, de regeringswijk van Oslo. Een ANFO-autobom explodeerde vlak voor de ingang van het kantoor van premier Jens Stoltenberg, gelegen aan het Einar Gerhardsens Plass bij Grubbegata. Rondom het plein zijn ook de ministeries van onder andere Landbouw, van Financiën, van Justitie en Politie. De kracht van de explosie werd deels opgevangen door een onderliggende parkeergarage. Zonder deze parkeergarage zou het kantoor van de premier en het Ministerie van Justitie en Politie hebben kunnen instorten. Nu vielen er acht doden, twee zwaargewonden en vijftien gewonden.
De schietpartij
Twee uur na de explosie van de bom in Oslo vond een bloedbad plaats op het eiland Utøya, circa 50 kilometer ten noordwesten van Oslo. Op dat eiland werd door de jeugdafdeling van de regerende sociaaldemocratische Noorse Arbeiderspartij een jeugdkamp georganiseerd waar tussen de 500 en 700 jongeren aanwezig waren. Breivik, ondertussen naar het eiland gereisd en verkleed als politieagent, riep de jongeren bij elkaar en begon vervolgens op hen te schieten en later ook op de mensen die daarna al zwemmend probeerden te vluchten. Na de aankomst van een antiterrorisme-eenheid gaf de Breivik zich over en kon hij worden gearresteerd. Het officiële dodental van dit bloedbad ligt op 69 personen (het totale dodental inclusief 'Oslo' op 77).
Zoals je in de bewaarde kranten kunt lezen werd tijdens het drukken van de krant uitgegaan van zo'n '17 doden', hetgeen veel mensen voor het slapen gaan ook nog dachten. De wereld ontwaakte de volgende ochtend met de berichtgeving over het werkelijke aantal, slachtoffers dat vele malen hoger lag, en de afschuwelijke details van de gebeurtenissen die zich op Utøya hadden voorgedaan.
Bij uitzondering bewaarden we ook een heuse Noorse krant. Wat herinner jij je nog van deze aanslag? Bekijk de voorpagina's en reageer!
Ik was destijds in Noorwegen op vakantie. Begonnen in Oslo, waar de reis ook zou eindigen. Op het moment van de aanslag in Stavanger, in het zuid-Westen. Toen we daar hoorden van de aanslag werd in eerste instantie gedacht aan Al-Qaida. Ik wist dat we twee dagen later weer in Oslo zouden zijn. Bij het slapen gaan vernamen we inderdaad dat er enkele doden waren gevallen. De volgende ochtend werd het cijfer '80' genoemd. Ik wist niet wat ik las op internet. 80 doden? Wat is daar gebeurd? Een dag later gingen we dus weer terug naar Oslo waar sirenes continue te horen waren. Het centrum, waar overal glasscherven lagen, was voor een deel afgesloten militairen hielden met geweren de wacht. Aangekomen in de buurt van ons hotel (waar we ook al de eerste nacht in Oslo hadden geslapen) bleek dat de bomaanslag één straat bij ons hotel vandaan te zijn geweest en ook hier waren de ramen gesprongen. We moesten dus op zoek naar een ander hotel.
BeantwoordenVerwijderen'S avonds stonden in het centrum 10-tallen televisiestation en honderden mensen bij de bloemenzee bij de kerk, die zover kwam dat de tramrails en straat bedekt waren met bloemen. Je zag het ongeloof en verdriet overal om je heen. Heel Oslo was geraakt. Door Anders Breivik, de naam die we niet zullen vergeten, maar waarvan we wilden dat we hem nooit gehoord hadden.