Japan schudde op zijn grondvesten. Op 11 maart 2011 trilde de bodem voor de noordoostkust van Japan als nooit tevoren. Een beving met een kracht van 9.0 op de Schaal van Richter bracht de zeebodem en daarmee ook het water in beweging, met een enorme vloedgolf (tsunami) tot gevolg. Gevolg: 15.844 doden en 3.451 vermisten. Een van de grootste natuurrampen in onze recente geschiedenis was een feit.
Zeker doordat het slechts enkele jaren geleden plaatsvond, zullen velen zich de beelden nog goed herinneren. De ravage door de aardbeving zelf was niet alleen groot, met name de tsunami zorgde voor een catastrofe.
Als gevolg van de aardbeving en de tsunami zaten 4,4 miljoen huishoudens in het noordoosten van Japan zonder stroom. Dit werd veroorzaakt door de beschadigde infrastructuur en doordat diverse kerncentrales direct na de aardbeving automatisch stilgelegd werden. Later volgde ook een golf aan paniekaankopen.
Kerncentrales: meltdown
Niet alleen het stilleggen van de kerncentrales had grote gevolgen. Door een serie ongelukken in de centrale Fukushima I kwam een aanzienlijke hoeveelheid radioactief materiaal vrij en werd de nucleaire noodtoestand uitgeroepen.
De tsunami vernielde de noodstroomvoorziening, waardoor de koeling van de kernreactoren uitviel. Bij drie kernreactoren vond er een kernsmelting (meltdown!) van de reactorkernen plaats. Meer dan 200.000 mensen werden daarom geëvacueerd. We leerden ook allemaal een nieuw woord: Fukushima-nachtmerrie. 'Tussen hoop en vrees', kopte ook het Limburgs Dagblad in een van deze dagen.
Demonstraties
De spanning rondom Fukushima (krijgt Japan de kerncentrale nog wel onder controle?) en de protesten in de dagen en weken na de beving (Japanners die werden ingezet om de zaak onder controle te krijgen werden blootgesteld aan zoveel straling, dat het leek alsof ze 'opgeofferd' werden) beheersten wekenlang het nieuws, zoals in onze kranten te zien is.
Door de ramp in Japan laaide overal in de wereld de disccussie over kernenergie op. Duitsland legde op een gegeven moment zelfs acht van de zestien centrales stil omdat er getwijfeld werd over de veiligheid, ook rondom de Nederlandse centrales was de spanning voelbaar.
Maar terug naar die bewuste 11 maart 2011: weet jij nog wat je die dag deed? En waar was jij toen je het nieuws hoorde? Laat het ons hieronder weten, of via Facebook, Twitter en Instagram natuurlijk!
Ik was op dat moment een weekje in Ierland. Toen ik net van de busreis vanaf Cork terug in Dublin kwam, zag ik in de stromende regen, bij een kiosk op straat, een Ierse krant met grote koppen over aardbeving en tsunami in Japan. Aan de grootte van de krantenkoppen en de foto die de gehele pagina besloeg kon ik zien dat zich in Japan een ramp afspeelde. Later is de kracht volgens mij zelfs naar 9.2 opgehoogd. Een ongekend zware aardbeving. Een van de zwaarste ooit gemeten. Ik gebruik het voorbeeld deze aardbeving regelmatig in mijn aardrijkskunde lessen over geologie. Dit jaar ben ik in Japan geweest en het is maar moeilijk voor te stellen dat op deze plek zoveel zware aardbeving voorkomen, dat de gemiddelde Japanner er nauwelijks meer van opkijkt. Maar toen dus wel, op 11 maart 2011. Rob van Opdorp
BeantwoordenVerwijderenDie ochtend van de 11e maart werd ik 's morgens na het aanzetten van de tv geconfronteerd met de meest surrealistische life beelden die ik ooit zag. Vanuit de luchtopnames moest je toezien hoe talloze automobilisten omkeerden en probeerden te ontkomen van het naderend onheil dat als een monster op hen af kwam.
BeantwoordenVerwijderenIedere keer hoopte je dat het natuurgeweld tot stilstand kwam, maar de vloedgolf was door de hoogste dijk of gebouw niet tot stilstand te brengen.
Voor mij was het de eesrte keer dat een ramp life zo in volle omvang in beeld werd gebracht, alsof een gestoorde regiseur van een horrofilm zich had uitgeleefd. Het lukt me maar niet om die verschrikkelike life beelden te vergeten.